يک روز و يک شب در گران‌ ترين شهر جهان

  يک روز و يک شب در گران‌ ترين شهر جهان

اشتباه نكنيد، قرار نيست به نيويورك يا توكيو يا شهر ديگري در دنياي كشورهاي توسعه‌يافته سفر كنيم؛ عنوان گران‌ترين شهر جهان براي مهاجران، براي دومين بار در سه سال گذشته، به لوآندا، پايتخت اوگاندا‌ رسيده است، شهري كه به حلبي‌آبادهايش شهره است.

براي دومين بار در سه سال‌گذشته، شهر آفريقايي لوآندا، با پشت‌سر گذاشتن توكيو و مسكو، گران‌ترين شهر جهان براي خارجي‌ها لقب گرفت. مرسر، بنياد مشاوره‌ منابع انساني، كه همه‌ساله هزينه‌هاي زندگي در مجموعه‌اي از شهرهاي سراسر جهان را ارزيابي و مقايسه مي‌كند، امسال هم لوآندا را در صدر فهرست گران‌ترين شهرهاي جهان براي توريست‌ها گذاشته است. 

اگرچه بيشتر ساكنان پايتخت پرجمعيت آنگولا در فقر شديد و در حاشيه اين شهر زندگي مي‌كنند، در مركز شهر، خيابان‌ها در اشغال پورشه كايان‌ها و كاديلاك اسكالاد‌ها و تازه‌ترين مدل‌هاي رينج ‌روور هستند.

برند اوگو باس چنان فروش خوبي در اين‌جا دارد كه به‌تازگي شعبه‌ دومش را هم در چند قدمي شعبه اول داير كرده. با همه اين اوصاف، كساني كه با لوآندا آشنايي ندارند از صدرنشيني اين شهر در فهرست شهرهاي گران جهان حيرت‌زده خواهند شد.

ادامه دارد...

تصور اين‌كه توكيو، كه سال گذشته جايگاه نخست فهرست مرسر را به دست آورده بود، گران‌ترين شهر جهان براي خارجي‌ها و مهاجران باشد براي همه آسان است. يا حتي مسكو يا نيويورك؛ اما لوآندا؟

بگذاريد نگاهي به اين شهر بياندازيم، تا بلكه بتوان تصوري از اين رتبه‌بندي به دست آورد. كلوديو سيلوا، در گزارشي براي شبكه خبري سي‌ان‌ان، به بررسي اين شهر از نزديك پرداخته و مي‌نويسد:

 خب ببينيم در سفر به اين شهر گران‌ كه يك كارگر نيمه‌حرفه‌اي مهاجر مي‌تواند تا 10 هزار دلار در ماه در آن درآمد داشته باشد، با چه منظره‌اي روبه‌رو خواهيد شد. نخست بگذاريد كمي وضعيت كلي و سابقه شهر را از نظر بگذرانيم.

لوآندا پايتخت دومين توليدكننده بزرگ نفت در آفريقا، يعني آنگولا، است (نيجريه در مقام نخست قرار دارد)؛ كشوري كه به‌تدريج به پديده‌ نوظهوري به‌لحاظ اقتصادي و سياسي تبديل مي‌شود.

با اين‌حال اين كشور جنگ داخلي 27 ساله‌ ويرانگر و مرگباري را از سر گذرانده است كه در سال 2002 پايان گرفت؛ جنگي كه زيرساخت‌هاي كشور را به‌كل نابود كرد و حتي توان توليد مايحتاج غذايي ابتدايي مردم را هم از آن گرفت. در نتيجه، در لوآندا تقريبا‌ همه‌چيز را بايد وارد كرد.

عوارض سنگين گمركي‌ و نيز نرخ بالاي ماليات‌ها و شبكه‌هاي انحصاري توزيع كالاها كه به نخبگان سياسي و صاحب‌نفوذ وابسته‌اند، موجب شده‌اند كه قيمت كالاها و خدمات در اين كشور سير صعودي سرسام‌آوري را طي كند و به رقم‌هاي نجومي برسد.

 فساد اداري و دولتي هم هست، كه با دستكاري در قيمت‌ها و تباني بر سر آن‌ها قيمت‌ها را مدام بالا مي‌برند.

در لوآندا هزينه هتل بيشترين سهم را در مخارج خارجي‌ها دارد. به‌‌رغم افزايش تعداد هتل‌ها در سال‌هاي اخير، قيمت‌ها همان‌طور بالا مانده‌اند و اتاقي در يك هتل پنج ستاره حدود 500 دلار براي مسافران هزينه برمي‌دارد. اين قيمت براي هتل‌هاي چهارستاره از 350 تا 400 دلار و براي اتاق‌هاي كرايه‌اي متوسط آبرومند 300 تا 350 دلار است.

يك وعده غذا خوردن در شيك‌ترين رستوران لوآندا به‌راحتي نفري 100 دلار هزينه دارد؛ هزينه‌اي كه البته پيش‌غذا و نوشيدني را هم شامل مي‌شود.

فقط مهاجران خارجي كه براي شركت‌هاي چندمليتي كار مي‌كنند و آنگولايي‌هاي ثروتمند كه در بخش‌هاي نفت و بانكداري كشور مشغول به كار هستند، مي‌توانند از پس پرداخت اين هزينه‌ها برآيند. در مقابل، بيشتر ساكنان لوآندا در حومه شهر زندگي مي‌كنند و درآمدهاي به‌شدت اندكي دارند.

درحالي‌كه يك كارشناس متوسط بانكداري ممكن است ماهانه 8 تا 10 هزار دلار به خانه ببرد، يك راننده ساده ماهانه كمتر از 500 دلار درآمد دارد، البته در صورتي كه رئيسش آن ماه دست‌ودلبازي به خرج دهد.

رفت‌وآمد خودروهاي لوكس گران‌قيمت شايد در لوآندا صحنه‌اي آشنا باشد، اما جاده‌ها و خيابان‌ها وضعيت اسفناكي دارند و خدمات عمومي، از دفاتر تمديد گواهينامه رانندگي گرفته تا اداره پست، به‌شدت ناكارآمد و ضعيف هستند. شايد بهتر باشد كارت پستال‌هاي‌تان را بعد از بازگشت از آن كشور به پست بسپاريد.

هنوز دل‌تان مي‌خواهد سفري به گران‌ترين شهر جهان داشته باشيد؟ خب، لوآندا شهري پويا و البته پرچالش براي سفر است؛ مقصدي كه هرگز از ياد نخواهيد برد و اگر راهش را بلد باشيد لازم نيست خود را براي يك سفر ورشكسته كنيد. كافي است ژست توريست‌ها را كنار بگذاريد و سعي كنيد روز و شب‌تان را مثل محلي‌ها بگذرانيد، اگرچه در نهايت سفرتان چندان ارزان نخواهد بود.

منبع:bartarinha.ir