داستان عاشقانه عشق و دیوانگی

"عشق و ديوانگي"

در زمانهاي بسيار قديم وقتي هنوز پاي بشر به زمين نرسيده بود، فضيلت ها و تباهي‍ ها دور هم جمع شده بودند، آنها از بیكاری خسته و كسل شده بودند.
ناگهان «ذكاوت» ايستاد و گفت: بياييد يك بازي بكنيم؛ مثل قايم باشك.

همگي از اين پيشنهاد شاد شدند و «ديوانگي» فوراً فرياد زد: من چشم مي گذارم. و از آنجايي كه کسی نمي خواست دنبال ديوانگي برود، همه قبول كردند او چشم بگذارد.

«ديوانگي» جلوي درختي رفت و چشم هايش را بست و شروع كرد به شمردن .. يك .. دو .. سه .. همه رفتند تا جايي پنهان شوند.

«لطافت» خود را به شاخ ماه آويزان كرد، «خيانت» داخل انبوهي از زباله پنهان شد، «اصالت» در ميان ابرها مخفي شد، «هوس» به مركز زمين رفت، «دروغ» گفت: زير سنگ پنهان مي شوم، اما به ته دريا رفت، «طمع» داخل كيسه اي كه خودش دوخته بود مخفي شد و «ديوانگي» مشغول شمردن بود هفتاد و نه ... هشتاد ... و همه پنهان شدند به جز «عشق» كه همواره مردد بود؛ نمي توانست تصميم بگيريد و جاي تعجب نيست چون همه مي دانيم پنهان كردن «عشق» مشكل است، در همين حال «ديوانگي» به پايان شمارش مي رسيد.. نود و پنج ... نود و شش. هنگامي كه «ديوانگي» به.. صد رسيد؛ «عشق» پريد و بين يك بوته گل رز پنهان شد.

«ديوانگي» فرياد زد: دارم مي آيم. و اولين كسي را كه پيدا كرد «تنبلي» بود زيرا «تنبلي»، تنبلي اش آمده بود جايي پنهان شود و بعد «لطافت» را يافت كه به شاخ ماه آويزان بود، «دروغ» ته درياچه، «هوس» در مركز زمين. يكي يكي همه را پيدا كرد به جز «عشق» و از يافتن او نا اميد شده بود. «حسادت» در گوش هايش زمزمه كرد: تو فقط بايد «عشق» را پيدا كني و او در پشت بوته گل رز پنهان شده است.

«ديوانگي» شاخه چنگك مانندي از درخت چيد و با شدت و هيجان زياد آن را در بوته گل رز فرو كرد؛ دوباره و دوباره، تا با صداي ناله اي دست كشيد. «عشق» از پشت بوته بيرون آمد، درحالی که با دستهايش صورتش را پوشانده بود و از ميان انگشتانش قطرات خون بيرون مي زد؛ شاخه به چشمان عشق فرو رفته بودند و او نمي توانست جايي را ببيند. او كور شده بود! «ديوانگي» گفت: من چه كردم؟ من چه كردم؟ چگونه مي توانم تو را درمان كنم؟ «عشق» پاسخ داد: تو نمي تواني مرا درمان كني اما اگر مي خواهي كمكم كني، مي تواني راهنماي من شوي....

و اينگونه است كه از آنروز به بعد «عشق» كور است و «ديوانگي» همواره همراه اوست! و از همانروز تا همیشه «عشق» و «دیوانگی» به همراه یکدیگر به احساس تمام آدم های عاشق سرک می کشند...